engelsmanplaat

de vogels vliegen achteruit. kan ik lopend de wal
behalen? ten noorden van dit kleine huis op palen
zwemt een grijze zeehond. de nabije zandplaat
is tijdens springtij bijna overstroomd geweest.

het vloedmerk moet midden in de kolonie zijn.
daar liggen prachtige beesten met zachte ogen
te sterven. in mijn handen rust een grillige tak
gered uit de slikkige onderlaag. in het hout

had ik gesneden tot de scherpe kop van een visdief
tevoorschijn was gekomen. het profiel leeft en geeft
me rillingen vanwege een gelijkenis die ik nog niet

heb kunnen verklaren. ik ben niet langer alleen
als de doden een eigen leven gaan leiden, het laatste
wat ik hier wil horen is een kloppend hart.